Predsjednik Stevandić na Ekološkom kongresu u Sankt Peterburgu održao predavanje o osiromašenom uranijumu

Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske dr Nenad Stevandić održao je danas u Sankt Peterburgu na 10. međunarodnom ekološkom kongresu Nevski predavanje na temu „Osiromašeni uranijum i njegove štetne i dugoročne posljedice po zdravlje stanovništva i životnu sredinu“ na kojem je govorio o posljedicama zagađenja radio-nuklearnih čestica.

Predavanje je ispraćeno velikim aplauzom prisutnih.

Predavanje predsjednika Stevandića prenosimo u cjelini:

„Zagađenje planete je u velikom porastu. Postoje zagađenja koja se mogu sanirati ili u relativno kratkom vremenu popraviti njihovo štetno djelovanje sprečavajući dugotrajne posljedice.

Mnogo veći problem stvaraju zagađenja koja su ili rezultat dugotrajnog uništavanja i zasijavanja zemlje, vode i vazduha, bilo nusproduktima prljavih tehnologija, bilo kao rezultat tehnološkog napretka i povećane upotrebe motora sa unutrašnjim sagorijevanjem, upotrebom pesticida i sličnih supstanci sa dejstvom na vazduh, vodu i zemlju.

Najgore od navedenih loših i dugoročnih zagađenja jeste dejstvo radio-nuklearnih čestica. To se odnosi na nuklearne elektrane, kao potencijalni izvor ovakvog zagađenja (Černobilj, Fukušima…), ali i posljedice vojne upotrebe atomske bombe (Hirošima i Nagasaki 1945), i upotreba osiromašenog uranijuma u bojevoj municiji (Republika Srpska 1995. i Republika Srbija 1999), a vjerovatno i Ukrajina 2023. godine.

Posljednje navedeni jesu rezultat raspada međunarodnog poretka, nepoštovanje međunarodnih ugovora (Dejtonski sporazum, Kumanovski sporazum, Minski sporazum…) i civilizacijske neodgovornosti onih koji danas takvo oružje koriste, kao i velike teškoće u dokazivanju i procesuiranju kreatora i izvršilaca ovakvih nehumanih postupaka.

Budući da se dejstvo radioaktivnih čestica odnosi na više vijekova, ovo je sigurno najnečovječniji i najteži vid zagađenja koji uništava budućnost života na mjestu gdje je upotrebljen, ali i mnogo šire.

Prvi dokumenti o dejstvu radioaktivnog uranijuma zabilježeni su 12. januara 2001. godine i pokrenuti su u Republici Srpskoj kada je Narodna skupština Republike Srpske  formirala Anketni odbor čiji je Izvještaj usvojen 13. jula 2001. godine kada je sa stručnog i naučnog stanovišta ustanovljeno da je vrijeme poluraspada izotopa uranijuma – 238, 4,5 milijardi godina, što će reći da ima vječno dejstvo. Ostvarena je komunikacija sa Svjetskom zdravstvenom organizacijom, organima Ujedinjenih nacija, Evropske unije i NATO-a.

Definicija osiromašenog uranijuma je da je on sporedni proizvod procesa obogaćivanja u kome se dobija gorivo za nuklearne reaktore i materijal za nuklearno oružje, te predstavlja izrazito otrovan otpad u hemijskom pogledu, kao i teški metal, a najteže posljedice izaziva u radiološkom pogledu kao emiter najpatogenijih alfa čestica.

Prema dostupnim informacijama, bez preciznih podataka, sa nesumnjivom vjerovatnoćom se pretpostavlja  da je na području Bosne i Hercegovine upotrebom oružja zasijano preko tri tone, a na Kosovu preko devet tona, što spominje i tadašnji ministar oružanih snaga Velike Britanije (9. januar 2001. godine).

Postoji zavjera ćutanja i ogroman pritisak na sve koji pokušavaju da osvijetle ovu civilizacijsku tragediju, čije su posljedice po vazduh, vodu i zemlju, ali i genetičke anomalije budućih generacija i veliki broj raznih, a naročito kancerogenih bolesti koje se javljaju odmah nakon njegove upotrebe i u produženom periodu dugo nakon upotrebe – kontakta.

Kratkoročno, najteže posljedice izaziva tzv. udisanje DU praha (praha uranijumskih čestica), a za dugotrajne posljedice su neophodne i epidemiološke studije koje su u toku u Srbiji, Italiji i Republici Srpskoj.

U pokušaju da se prikrije ovaj zločin, organi NATO-a i Evropske unije su priznali i u zvaničnim izvještajima potencirali hemijski toksični efekat osiromašenog uranijuma, izbjegavajući da otvore pitanje radiološkog efekta. Znači, mali zločin je već priznat, a o velikom ne žele da razgovaraju.

Danas se afirmiše naziv za tzv. balkanski sindrom koji je prvi put spomenut nakon velikog broja smrtnih slučajeva među italijanskim vojnicima, razmještenih na Balkanu 2001. godine, a koji su kasnije umirali najčešće od leukemije.

NATO je u Briselu, 12. januara formirao ad hok radnu grupu za osiromašeni uranijum sa ciljem prikupljanja podataka vezanih za njegovu upotrebu u municiji i uglavnom su bez iznošenja dokaza istraživanja, osporavali njegov uticaj na kancere. Program Ujenjenih nacija za životnu sredinu (UNEP) od 4. januara 2001. godine je iznio podatke o uzorcima sa Kosova 2001. godine, te je otkriveno da je u sastavu osiromašenog uranijuma na Kosovu nađeno prisustvo plutonijuma-239 i uranijuma-236 koji su najtoksičniji radioaktivni elementi.

Evropski parlament 17. januara 2001. godine poslije debate o balkanskom sindromu pozvao je države EU na moratorijum za oružje sa osiromašenim uranijumom.

Nakon toga, Parlamentarna skuština Savjeta Evrope, 24. januara donosi odluku da se uputi apel o zabrani proizvodnje, testiranja, korišćenja i prodaje oružja koje sadrži uranijum i plutonijum. Isti organ je pozvao NATO i Ujedinjene nacije da implementiraju program medicinskog nadzora nad civilnim stanovništvom na Balkanu i vojnicima koji su učestvovali u vojnim operacijama, ali i humanitarnim organizacijama i novinarima koji su radili u ovom regionu.

Nakon toga nastaje takozvana institucionalna zavjera ćutanja i nema ozbiljnijih istraživanja od strane UN, EU i NATO-a ili ih bar nema javno dostupnih, ali na nacionalnom nivou primijećen je ogroman broj novonastalih kancera sa nevjerovatnim primjerima obolijevanja ljudi i od pet različitih kancera istovremeno, a jedini zajednički epidemiološki podatak je to što su boravili ili živjeli na tom terenu gdje je upotrijebljena municija sa osiromašenim uranijumom.

U Republici Srpskoj Institut za javno zdravstvo je registrovao enorman porast malignih oboljenja isključivo na lokacijama gdje je ova municija upotrebljavana. Porast na lokacijama gdje ta municija nije upotrebljavana, sličan je ili nešto viši od evropskog prosjeka.

U Srbiji je porast obolijevanja dostigao 35.000 ljudi godišnje, što je više od 40%, ali se precizni podaci novim dokumentima još više povećavaju kao i broj umrlih koji sada u Srbiji iznosi 15.000 ljudi godišnje. Dakle, porast mnogo veći nego u EU, a najveći na mjestima gdje je ova municija upotrebljavana.

U Srbiji je podnesno 35 tužbi protiv NATO-a, a sve predmete vodi advokatska kancelarija Srđana Aleksića iz Niša i Beograda. Prva tužba je podnijeta 2021. godine i predmet je pri kraju.

Dokazi su izvedeni vještačenjem na Institutu  za nano tehnologiju „La Sapienca“ u Rimu i Medicinskom fakultetu u Torinu, te su sve tvrdnje naučno i medicinski dokazane i potvrđene.

Vjerovatno zbog toga NATO se branio isključivo imunitetom, ne osporavajući suštinu niti dokaze, što je nemjerljivo licemjerje nakon zločina i dokaz raspada međunarodnog poretka.

Najdrastični i najbolji primjer je Italija koja broji oko 8.000 oboljelih vojnika od kancera, a riječ je o trupama koje su učestvovale u akcijama na teritorijama Republike Srpske i Republike Srbije.

Sve postupke u Italiji vodi kancelarija advokata Anđela Tartalje iz Rima, koji je podnio 500 tužbi protiv Ministarstva odbrane Italije i već je dobio 400 pravosnažnih presuda, gdje se Italija putem Ministarstva odbrane obavezuje na isplatu štete za svakog vojnika u iznosima od 300 hiljada do milion i 500 hiljada evra za svakog oboljelog ili preminulog italijanskog vojnika.

ZAKLJUČCI

Čvrsta međunarodna regulativa oličena u stabilnom i precizno determinisanom svjetskom poretku koji neće biti potčinjen jednom političkom, ekonomskom i vojnom bloku, jedina su garancija i prevencija najtežih zagađenja planete putem radioaktivnih elemenata i njihovih čestica.

Budući da Ujedinjene nacije u posljednje vrijeme nisu ni stabilna ni čvrsta garancija, ova radioaktivna zagađenja su u velikom porastu sa nepredvidim daljim događanjima.

Navedeno pogotovo važi i predstavlja veliku opasnost za male zemlje, zemlje u razvoju ili one koje nemaju mogućnost da samostalno donose odluke."