Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske Nedeljko Čubrilović izjavio je danas u Budimpešti da od Evropske unije očekuje konkretniju podrška procesu evropskih integracija za BiH, apelujući na EU da dalji proces integracija ne vodi politikom uslovljavanja.
Govoreći na Sedmoj konferenciji o evroatlanskim integracijama za predsjednike parlamenata zemalja Zapadnog Balkana, a u okviru teme „Jugoistočna Evropa na putu ka EU“, predsjsdenik Čubrilović kazao je da je Narodna skupština Republike Srpske, od početka pregovora o stabilizaciji i pridruživanju do danas, davala punu podršku i proaktivno djelovala kroz zakonodavnu funkciju, ali i kao inicijator aktivnosti, ne samo u oblasti evropskih integracija, nego i u regionalnom povezivanju i u saradnji sa svim relevantnim institucijama.
U svom obraćanju, predsjednik Čubrilović rekao je:
"Dozvolite da u ime Narodne skupštine Republike Srpske, i u svoje lično ime, uputim izraze iskrene zahvalnosti našim domaćinima i organizatorima ovog visokog skupa, koji se dešava u vremenima kada se region Jugoistočne Evrope nalazi na raskršću i suočava se sa presudnim izazovima o svojoj evropskoj perspektivi.
Snažan entuzijazam u procesu proširenja Evropske unije, označen Zagrebačkim, a zatim Solunskim samitom Evropske unije 2000, odnosno 2003. godine, bio je mnogostruk i višedomenzionalan, kako u samoj Evropskoj uniji, tako i u svakoj državi u regionu, sa optimizmom koji je bio ključni pokretač reformskih procesa u ekonomskoj i u društvenoj sferi.
U tim danima nastalo je uvjerenje da Evropska unija označava cjelokupni evropski kontinent, te da evropski put, kao zajedničko opredjeljenje u regionu, nema alternativu, a vladalo je i opšte uvjerenje da će kraj sljedeće decenije sve zemlje u regionu dočekati kao punopravne članice Evropske unije.
Proces kretanja u pracu evropskih integracija u regionu uticao je na stabilizovanje političkih prilika, uz spremnost zemalja kandidata na strpljivo izvođenje složenih reformi, a tokom tranzicije, uz podršku Evropske unije, konkretan napredak u regionu je postignut i u domenu infrastrukturnog povezivanja regiona, te u definisanju podrške Evropske unije u izradi kvalitetnih ekonomskih i fiskalnih politika zemalja regiona, izgradnji adekvatne i efikasne administracije, značajnom podizanju nivoa vladavine prava i borbe protiv korupcije, organizovanog kriminala i terorizma u zemljama regiona.
Ekonomska rekonstrukcija kao preduslov za socijalnu rekonstrukciju zemalja u regionu, snažan zamah regionalnih inicijativa i međusobna razmjena u trgovinskom prostoru Zapadnog Balkana, tehnološke i proizvodne investicije sa ciljem porasta zapošljavanja, povezali su zemlje regiona i Regionalni savjet za saradnju i Sporazum o slobodnoj trgovini kao snažan okvir u kom se manifestuje i sveobuhvatna podrška Evropske unije.
Međutim, snažna pozicija Evropske unije u svakom smislu, omogućila je Briselu da široko formuliše politiku uslovljavanja svakog stepena na putu ka članstvu, podizanjem i izmjenama osnovnih, ili izgradnjom novih kriterija za svaku zemlju pojedinačno, što je dovelo do razlike u dostignutom stepenu integrisanja, i vremenski znatno dužeg perioda kretanja ka članstvu. Nekada visoko učešće evroambicija u udruživanju regiona, sada nas, na različitim nivoima, udaljilo od članstva, ali udaljilo nas je i međusobno, što predstavlja negativan podsticaja za integracije.
Zamor od proširenja, unutrašnju strukturu Evropske unije čini zatvorenijom za proces prijema novih članica, a u državama članicama skepticizam za proširenje dobija, za nas, neželjeno velik uticaj.
Ipak, podrška političkih struktura u regionu, visok stepen podrške javnosti procesu evropskih integracija, konkretno u Bosni i Hercegovini, u proteklim mjesecima dovode do novog zamaha i intenziviranja aktivnosti.
Narodna skupština Republike Srpske je u svakom stepenu, od početka pregovora o stabilizaciji i pridruživanju do danas, davala punu podršku i proaktivno djelovala kroz zakonodavnu funkciju, ali i kao inicijator aktivnosti, ne samo u oblasti evropskih integracija, nego i u regionalnom povezivanju i u saradnji sa svim relevantnim institucijama.
Naše je očekivanje da će i od strane Evropske unije stići konkretnija podrška. Dobijanje aplikacije za članstvo, kao formalni čin, pa i dodjela kandidatskog statusa Bosni i Hercegovini, više ne bi trebalo da bude u prevelikoj mjeri vođena restriktivno, odnosno politikom uslovljavanja i birokratskim konstrukcijama novih oblika takozvanih 'fer' uslova.
Ne zaboravimo, pregovori o Sporazumu o stabilizaciji i pridruživanju započeti 2005. godine, završeni su za nešto manje od jedne godine, a od tada do danas, politika uslovljavanja, sa decenijskim trajanjem, dovela nas je tek do razmatranja da li da podnesemo aplikaciju za članstvo?!
I na kraju, postavlja se pitanje – i za Evropsku uniju i za nas u Bosni i Hercegovini i za sve zemlje Zapadnog Balkana – da li postoje iskreni i dosljedni planovi za evrointegracije zemalja Zapadnog Balkana ili će i dalje biti nastavljena praksa kontinuiranog postavljanja novih uslova i novih okolnosti koje neće imati svoj konačan rezultat?!“
